БАЯРТАЙ, ХҮҮ МИНЬ

“Монологийг монголчлох аян” хэмээх буруу нэрт аяны ээлжит бичвэр. “Би хорин настай” гээд Марлен Хуциевын киног Мэндээ найзын санал болгосноор үзэж байж билээ. Киноноос хамгийн дотно үлдсэн хэсэг энэ аав хүү хоёрын яриа. Сая Tathagata хэмээх Мэндээ ахиад л санал болгохоор нь монголчлохоор зориглов. Миний орос хэл тийм ч сайн биш тул харилцан ярианы амийг нь тасалчихаагүй байгаа даа гэж зовох маягтай.

***

- Сууж бай. Чи бүр ийм том болжээ. Энэ гэргий чинь үү?

- Үгүй ээ, дүү.

- Дүү гэнэ ээ? Нэр нь хэн билээ?

- Верка.

- Вера. Эх чинь хаачаав?

- Жижүүртэй байгаа.

- Чи бас ажиллана биз?

- Тийм ээ.

- Ийм хоёр хүүхэдтэй болчих юм гэж ерөөсөө бодож байгаагүй шүү. Чи намайг санадаг уу?

- Та арай хөгшин байсан шиг санадаг. Та нар бүгд л тийм байсан даа.

- Биднүүс яг л та нар шиг байсан шүү дээ.

- Таны ирсэн их сайн боллоо.

- Юу болоо вэ? Надад хэлж болох уу?

- Болно оо. Та надад олон юм тайлбарлах хэрэгтэй байна.

- Би юу тайлбарлах гэж...

- Бүгдийг нь. Танаас өөр хэнд ч тан шиг ингэж итгэхгүй. Зөвлөлдөх хэрэгтэй байна, яг одоо танаар маш их...

- Аяархан. Найзуудыг минь сэрээчих нь.

- Тэд амьд юм уу?

- Мэдэхгүй ээ, надаас өмнө алуулсан улсыг л харуулж чадах байна. Түүнийг, бас түүнийг. Бүгдийг нь өглөө их эрт, таван цагийн довтолгооны үеэр алчихсан.

- Харин таныг?

- Намайг маргааш нь, бас л өглөө, бас л довтолгооны үеэр. Шөнө нь бороотой байж билээ, намар л даа.

- Аймаар байсан уу?

- Аймаар. Ой дундуур “Ура” гээд л гүйцгээж байлаа, найзууд хажууд энд тэнд унацгаагаад л, бид огт зогсохгүй цаашаа гүйгээд л. Ойд угаасаа хэцүү, хаанаас буудаад байгаа нь мэдэгдэхгүй.

- Та мэдсэн үү, таныг...

- Мэдээгүй ээ, амьд гарах байх л гэж бодож явсан. Дараа нь ойлгосон, гүйцээ. Хүмүүс цаашаа гүйлдээд л, хэн нь гүйцэт гүйснийг ч мэдэх юм алга.

- Харамсалтай юм аа, цаг бага байдаг.

- Тийм ээ.

- Бид уулзана гэж мэдэж байсан. Уулзах нь гарцаагүй байсан. Тантай ингээд ярилцахсан гэж, маш олон юмны тухай, чухал юмсын тухай, хамгийн чухал юмсын тухай ингээд ярилцах юмсан гэж би үргэлж хүсдэг байсан. Ойлгож байна уу?
- Тийм ээ.

- Хүмүүстэй зөндөө л ярьж байсан, гэхдээ ингээд өөрийн дотно хүнтэйгээ ярихыг хүссэн зүйлсийнхээ тухай ярих эрх надад байсан биз дээ.

- Надад ч бас байсан, тэгэх боломж ганц ч гарсангүй.

- Миний буруу бий гэж үү?

- Надад ч бас буруу байхгүй, надад сонголт байгаагүй. Би чиний төлөө үүнийг тулгая.

- Харин би таны төлөө. Тэр үед тантай зэрэгцээд явж байхсан.

- Хэрэггүй ээ.

- Тэгвэл юу хэрэгтэй гэж?

- Амьдрах.

- Яаж амьдрах? Яаж?

- Чи хэдэн настай билээ?

- 23.

- Харин би 21.

- ...

- За би явлаа.

- Явлаа гэж үү?

- Тийм ээ, явалгүй болохгүй нь. Нөхөд минь хүлээж байна.

- Аав аа.

- Үүрд баяртай. Удахгүй өглөө болох нь, чи ажилтай биз. Чамд атаархаж байна аа. Яг одоо Москвагийнхаа гудамжаар явахыг л маш их хүсч байна. Энэ дэлхийн хот, манай дэлхийн хамгийн гоё хот. Үүрд баяртай, хүү минь. Жил ирэх тусам бид хоёрын насны зөрүү холдоно. Чи надаас хөгшин болно. Чамд эх орноо захиж үлдээе. Бас миний хүн чанар чиний өмнө эцсээ хүртэл цэвэр ариун хэвээр. Чи харин өөрийнхийгөө заавал, сонсож байна уу, заавал цэвэр байлгах ёстой. Амжилт хүсье. Намайг битгий мартаарай, за юу?


Монголчлон бантагнасан Д.Цогчулуун

2020.03.01

Зургийг ютүбын бичлэг дээрээс татав. Бичлэгийн хаяг: https://www.youtube.com/watch?v=2Tq3NftpxLo