Ноднингийн бантан
“Алдар минь Озимандиас, Хаадын Хаан,
Аюутугай, бүтээсэн бүхнийг минь хараад!”
ОЗИМАНДИАС
Английн найрагч Перси Шелли, Хорас Смит хоёр ижил сэдвээр ижил нэртэй хоёр шүлэг бичиж хоорондоо хоёр долоо хоногийн зайтай нийтлүүлсэн байдаг. Үүнээс Перси Шеллигийн хувилбарыг хүмүүс ихээхэн эш татдаг билээ.
***
Перси Шеллигийн “Озимандиас”
Хол эртний улсаар хэрэн тэнүүчлэгч хүмүүнтэй уулзахад
Хэлж билээ ийнхүү: Цээжин бие үгүй аварга хоёр чулуун хөл
Хоосон цөлд зогсон буй. Ойролцоо нь харин элсэн дээр
Хагас нь далдлагдаж, хагарсан толгой байна, хөмсөг зангидаж,
Хөмхий зуусан, хахирган зарлигийн хөндий мушийсныг
Харж мэдэрсэн барималч амьгүй чулуунд мөнхөлсөн нь үлджээ,
Хийрхэн зангах гар, хомхойлон шимэх зүрхийг нь ч бас.
Хөл суурин дээр нь цохиостой, эдгээр үгс:
“Алдар минь Озимандиас, Хаадын Хаан,
Аюутугай, бүтээсэн бүхнийг минь хараад!”
Дэргэд нь гэвч юу ч үгүй. Хамхран унаж, элэгдэн мөхөх
Аварга хэлтэрхийнүүд, бас хил хязгаар үгүй, эзгүй хоосон
Ашид ганцаардмал, эцэсгүй үргэлжлэх элсэн цөл л манхайна.
***
Хорас Смитийн “Озимандиас”
Мисир нутгийн аниргүй цөлд, ганцаар,
Зүйргүй том хөл дүнхийнэ, сүүдрээ алслах зүйл
Элсэн цөлд түүнээс өөр үгүй.
“Би болбаас аугаа ОЗИМАНДИАС” хэмээн чулуу өгүүлнэ,
“Хаадын Хаан, аугаа энэ хот
Хийсэн бүхнийг минь харуулнам зээ”, гэвч Хот нь үгүй,
Хөлнөөс бусад зүйлс цагийн эрхээр элэн баларч
Хоосрон мартагджээ Вавилоны энэхэн туурь.
Бид гайхнам, - хэмээн ангууч хэлэх магад
Бидний энэ гайхамшигт үе, цагийн эрхээр баларч
Лондон байсан газар, чоно авлуут зогтусаад,
Үлдэж хоцорсон үлэмж том байгууламжийг ажиж,
Сураг алдарсан ямар гээчийн иргэншил
Суурьшиж асныг гайхах болов уу, эзгүй тэр газарт.
Монголчлон буулгасан Д.Цогчулуун
2020.06.10
Зургийн эх сурвалж: https://benjiebensing.wordpress.com/2015/12/17/ozymandias/
***
Percy Shelley's "Ozymandias"
I met a traveller from an antique land
Who said: Two vast and trunkless legs of stone
Stand in the desert. Near them, on the sand,
Half sunk, a shattered visage lies, whose frown,
And wrinkled lip, and sneer of cold command,
Tell that its sculptor well those passions read
Which yet survive, stamped on these lifeless things,
The hand that mocked them and the heart that fed:
And on the pedestal these words appear:
'My name is Ozymandias, king of kings:
Look on my works, ye Mighty, and despair!'
Nothing beside remains. Round the decay
Of that colossal wreck, boundless and bare
The lone and level sands stretch far away.
***
Horace Smith's "Ozymandias"
In Egypt's sandy silence, all alone,
Stands a gigantic Leg, which far off throws
The only shadow that the Desert knows:—
"I am great OZYMANDIAS," saith the stone,
"The King of Kings; this mighty City shows
The wonders of my hand."— The City's gone,—
Naught but the Leg remaining to disclose
The site of this forgotten Babylon.
We wonder,—and some Hunter may express
Wonder like ours, when thro' the wilderness
Where London stood, holding the Wolf in chace,
He meets some fragment huge, and stops to guess
What powerful but unrecorded race
Once dwelt in that annihilated place.[
