Хөнгөхөөн хоёр хөөрхөн киноны эхлэлийн хөгжим, монологийг эвлүүлчихье байз.
***
Whenever I get gloomy with the state of the world, I think about the arrivals gate at Heathrow Airport. General opinion's starting to make out that we live in a world of hatred and greed, but I don't see that. It seems to me that love is everywhere. Often it's not particularly dignified or newsworthy, but it's always there – fathers and sons, mothers and daughters, husbands and wives, boyfriends, girlfriends, old friends. When the planes hit the Twin Towers, as far as I know none of the phone calls from the people on board were messages of hate or revenge – they were all messages of love. If you look for it, I've got a sneaky feeling you'll find that love actually is all around.
***
Хорвоогийн явдлыг бодож дүнсийх бүрдээ би Хитроу нисэх буудал дахь зорчигчдын гарах хаалгыг боддог юм. Бидний амьдарч буй энэ дэлхий үзэн ядалт, шуналаар дүүрэн гэх үзэл ер нь газар аваад байгаа боловч надад тэгж санагддаггүй. Харин ч хаа сайгүй хайр дүүрэн байдаг. Яахав нэг их зарлаж мэдээлээд байхаар гоё, эсвэл сүржин биш боловч, байж л байдаг. Эцэг хүүгийн, эх охины, эхнэр нөхөрийн, найз залуугийн, найз охины, хуучин найзын гээд л. Хос цамхагийг онгоцоор мөргөж унагаах үед тэр онгоцон дотроос гадагш залгаж байсан дуудлагууд миний л мэдэхээр үзэн ядалт, өс хонзогнол биш харин хайраар дүүрэн байсан. Хэрвээ та сайн ажиглах юм бол жинхэнэ хайр хаа сайгүй байгааг олж харах байх гэсэн хоржоонтой бодол надад байдаг.
***
Бантагнасан: Д.Цогчулуун
2021.06.09
No comments:
Post a Comment